INTERARTION PAVILION

ในสังคมโลกที่มีความเจริญทั้งด้านเศรษกิจเเละเทคโนโลยีที่เคยเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว ทำให้เมืองหลายๆเมืองก็เติบโตไปพร้อมกัน เนื่องจากเศรฐกิจที่เติบโตทำให้คนหลั่งไหล่มาทำงานในเมืองหลวงมากขึ้น บ้าน 1 ชั้น กลับน้อยลง คนในพื้นเห็นความสำคัญของการใช้พื้นที่ให้คุ้มค่ามากที่สุด ดั้งนั้นคนที่มากขึ้นมีการสร้างพื้นที่การใช้งานที่มากขึ้น จึงเป็น คอนโด พื้นที่อาศัยเเนวตั้ง พื้นที่การทำงาน เเม้เเต่พื้นที่พักผ่อนก็ตาม ทำให้มีตึกสูงมากมายตามเมืองใหญ่ๆ ผลที่ตามมาคือ มลพิษ ฝุ่นละออง ความร้อน ปัญหาเหล่านี้ในมุมมองของตึกสูงอาจเเก้ปัญหาภายในอาคารได้ เเต่ถ้ามองกลับกันถ้าคุณมองออกมาภายนอกปัญหาเหล่านี้ยังไม่มีใครอาจเเก้ให้น้อยลงได้ ผลกระทบที่เกิดไม่เพียงเเต่ในเมืองเท่านั้นสิ่งนี้ยังลามไปถึงคนชานเมือง คนนอกเมือง หรือที่หนักกว่านั้น ข้ามไปประเทศอื่อๆ จนในที่สุดโลกใบนี้คงเต็มไปด้วยมวภาวะที่มากมาย คนที่มีชีวิตก็ต้องทนไปพร้อมกับโรคที่ตามมา ส่วนคนที่เกิดใหม่บางคนก็มีโรคที่ต้องติดตัวไปตลอดชีวิต เหตุนี้เราจะทำอย่างไรให้คนเหล่านี้กลับมามีอากาศที่บริสุทธิ์อีกครั้ง ด้วยเหตุนี้เราจึงมาช่วยกันคนละไม้คนละมือช่วยลดมลภาวะเหล่าอาจไม่ได้ 100% เเต่ก็ช่วยให้พื้นที่ๆหนึ่งในเมืองมีจุดให้คนได้หายใจที่มีอากาศสดชื้น มีพื้นที่คุยกัน มีพื้นมี่ทำกิจกรรมร่วมกัน หรือมีพื้นที่ๆปฏิสัมพันธ์ พื้นที่รวมตัวของคน พื้นที่รวมกลุ่มคน ถ้าหากพื้น

Pavilionนี้ตีความ "Expanding" ว่าเป็นการขยายออกของร่มเงาและ พื้นที่กิจกรรม คล้ายเรือนยอดไม้ที่กางปกคลุมในสวน ตะแกรงเหล็กฉีกถูกออกแบบเป็นเส้นสายโค้งที่โอบล้อมและแผ่กว้าง ชวนให้ผู้คนรู้สึกถึงการเปิดออกของพื้นที่ ทั้งในเชิงกายภาพ (หลังคาที่กางปกคลุม) และเชิงนามธรรม (การเชื่อมโยงปฏิสัมพันธ์ และการแลกเปลี่ยนระหว่างผู้คน) ความสัมพันธ์ของผู้คน ผ่านภาษาสถาปัตยกรรมที่เรียบง่าย แต่เปี่ยมด้วยพลังการสื่อสาร วัสดุตะแกรงเหล็กฉีกถูกถักทอให้เกิด ทั้งโครงสร้าง แสง และเจ้า ที่สร้างปฏิสัมพันธ์ใหม่ระหว่าง มนุษย์-สถาปัตยกรรม-ธรรมชาติ นายชานน ทรงเกล้า นางสาวชัชฎาภรณ์ ภะคะโต อาจารย์ที่ปรึกษา ผศ.ปิยะ ไล้หลีกพาล