นะบื้อเล๊ะตาฮู อูรักลาโว้ย

concept เลือกผ้าไหมเป็นคอนเซ็ปหลัก เนื่องจากผ้าไหมไม่ได้รับความสนใจจากคนรุ่นใหม่มากนัก การนำผ้าไหมที่ขึ้นชื่อของแต่ละภาคมาผสมผสานลาดลายให้เข้ากับวัสดุหลังอย่างตะแกรงเหล็กฉีก ผนวกกันจนกลายเป็นการเล่าถึงวิถีชิวิตต่างๆ ผ่านภาษาของงานสถาปัตยกรรม pavilion ซึ่งทั้งสองอย่างมีความแตกต่างกันอย่างมาก ตะแกรงเหล็กเป็นวัสดุที่แข็งสื่อถึงความแข็งแกร่งทนทาน แต่ในทางกลับกันผ้าไหมมีความพริ้วไหวสื่อถึงความอ่อนโยน ไม่แข็งทื่อ

“ประชาทุ่ง” คือศาลาประชาคมสมัยใหม่ที่เติบโตขึ้นจากรากเหง้าของชุมชนเกษตรกรรม เป็นพื้นที่สาธารณะกลางหมู่บ้านที่ไม่ได้ถูกสร้างขึ้นเพื่อ “แค่ใช้งานร่วมกัน” แต่เพื่อ อยู่ร่วมกัน อย่างแท้จริง โดยผสานความหมายดั้งเดิมของ “ศาลาประชาคม” ซึ่งเคยเป็นศูนย์กลางของการประชุม การตัดสินใจ และการรวมตัวของผู้คน เข้ากับ “ลมหายใจของทุ่งนา” ที่หล่อเลี้ยงวิถีชีวิตชาวบ้าน “ประชาทุ่ง” ไม่ได้เป็นเพียงสิ่งปลูกสร้าง หากแต่เป็น เครื่องมือของชุมชน ที่เปิดพื้นที่ให้ความสัมพันธ์หลากหลายได้เกิดขึ้น ทั้งความสัมพันธ์ระหว่างวัย ระหว่างกลุ่มอาชีพ ระหว่างคนกับธรรมชาติ และระหว่างอดีตกับปัจจุบัน มันเป็นพื้นที่ที่รวมความเงียบของผู้สูงวัยเข้ากับเสียงหัวเราะของเด็ก ๆ รวมบทสนทนาของชาวบ้านกับโอกาสในการเรียนรู้ของคนรุ่นใหม่ — เป็นเวทีให้ชีวิตธรรมดามีพื้นที่ในการแสดงออกอย่างเต็มความหมาย ศาลาแห่งนี้จึงไม่ใช่เพียงศูนย์กลางของหมู่บ้านในเชิงกายภาพ แต่คือ ศูนย์กลางของการหายใจร่วมกัน ของทั้งคนและทุ่ง “ประชาทุ่ง” คือศาลาประชาคมสมัยใหม่ที่มีชีวิต เต้นไปตามจังหวะของชุมชน และเติบโตไปพร้อมกับผู้คนที่ใช้มัน ไม่ใช่แค่เพื่อพบกัน แต่เพื่อฟังกัน เห็นกัน และอยู่ร่วมกันอย่างลึกซึ้ง สมาชิก : ธรีรัตน์ พรมดวง อาจาร์ยที่ปรึกษา : อาจาร์ยรังสิทธิ์ ตันสุขี