ศาลาริมน้ำนี้ถูกออกแบบให้เป็น "เรือนกรองแสงและลม" ที่ใช้เหล็กฉีกเป็นตัวกลางระหว่างมนุษย์กับธรรมชาติ
กลางวัน → เงาของเหล็กฉีกสร้างลวดลายบนพื้นและผนัง
กลางคืน → แสงไฟลอดผ่าน pattern กลายเป็นโคมไฟยักษ์บนผืนน้ำ
เหล็กฉีกจึงไม่ใช่แค่โครงสร้าง แต่เป็น “ผืนตาข่าย” ที่สะท้อนการอยู่ร่วมกันของคนและธรรมชาติ