Expanding through Modularity

แนวคิดเริ่มจากวัสดุตะแกรงเหล็กฉีกที่ถูก “ขยาย” และนำมาสร้างเป็นโมดูลสี่เหลี่ยม เมื่อซ้อนและเรียงต่อกันจนเกิด Pavilion ทำให้พื้นที่ขยายจากเล็กสู่ใหญ่ จากกายภาพสู่การปฏิสัมพันธ์ เปิดรับผู้คนและสร้างการเชื่อมโยงใหม่ ๆ

ฮูปแต้ม เป็นคำพื้นเมืองในภาษาถิ่นวัฒนธรรมลาวชาวอีสานโบราณ โดยฮูป หมายถึง รูป และคำว่า แต้ม หมายถึง การขีดเขียนหรือการระบายสี เป็นการตีความ “ฮูปแต้ม” ศิลปะจิตรกรรมเล่าเรื่องของอีสาน ให้กลายเป็นสถาปัตยกรรม โดยใช้แรงบันดาลใจจาก “ผ้าที่ปลิวพลิ้วไหว” ถ่ายทอดความเคลื่อนไหวและความต่อเนื่องของเรื่องเล่า ประสบการณ์ที่จะได้รับเมื่อเข้าชม เมื่อเข้ามาก็จะให้ความรู้สึกเหมือนกำลัง “เดินลอดผืนผ้าแห่งเรื่องราว” ที่บอกเล่าประวัติศาสตร์ วิถีชีวิต และความเชื่อผ่านแสง เงา และช่องเปิดที่เกิดขึ้นจากการจัดวางเหล็กฉีก และแสงที่ผ่านช่องว่างของเหล็กฉีกกับพื้นที่ว่าง ในบางโอกาสจะเพิ่การติดผลานนักวาดหรือพ้นลวดลายให้ตัวตะแกรงเหล็กส่วนที่ลอย และในส่วนของตรงโค้งออกแบบให้มีการใช้งานนั่งพัก/นั่งเล่นในสวนสาธารณะกลางเมือง การใช้งานจะคล้าย เปลญวน ออกแบบให้โปร่งเพื่อให้เหล็กตะแกรงมีความเล่นแสงที่มีเงามาจากต้นไม้และผ้า Team: แก่นคูน